Dromers zijn de meest boeiende mensen die er bestaan
Het boek Het huis aan de Sont gaat over de jaren na Karen Blixen's terugkeer uit Afrika. Ik las voor het eerst over Het huis aan de Sont bij Livina Fluweeltje. Zij schreef er zo’n mooi stuk over. Binnenkort gaan we op vakantie naar Denemarken en dan hoop ik dat we een bezoek kunnen brengen aan het landgoed/museum.
Het valt mij nog niet mee om het verhaal in het kort te vertellen, maar eigenlijk wil ik de verhaallijn ook helemaal niet navertellen (er staan op bol prima recensies die het verhaal uitstekend verwoorden).
Er is iets heel anders aan deze uitgave wat veel boeiender is. Je denkt dat je een verhaal gaat lezen over het leven van Karen Blixen. Dat is het natuurlijk ook wel, maar wat je eigenlijk leest is het leven van de vertelster, Fru Carlsen. In alles schijnt haar persoonlijkheid door, welke zo mogelijk nog sterker is dan die van Karen Blixen. Ik zie wel waarom die twee niet met en niet zonder elkaar konden.
foto's van website museum rungstedlund |
Caroline Carlsen komt in de jaren 50 van de vorige eeuw als alleenstaande moeder met haar jonge zoon op Rungstedlund wonen, het landgoed van de familie Blixen.
Als ze spreekt over de vader van haar zoon dan is dat in termen van afscheid. Maar hoe hij uit haar leven verdween blijft onduidelijk. Is hij overleden? Wilde hij weg? Echter, de pijn die er uit spreekt is zó voelbaar. De pijn zit bij haar erg diep, zo diep dat het slechts mondjesmaat zachter wordt naarmate ze haar verhaal vertelt. Vaak vroeg ik me tijdens het lezen af wiens leven er interessanter was, dat van Karen Blixen of dat van Fru Carlsen. Ik neigde naar de laatste.
Als ze spreekt over de vader van haar zoon dan is dat in termen van afscheid. Maar hoe hij uit haar leven verdween blijft onduidelijk. Is hij overleden? Wilde hij weg? Echter, de pijn die er uit spreekt is zó voelbaar. De pijn zit bij haar erg diep, zo diep dat het slechts mondjesmaat zachter wordt naarmate ze haar verhaal vertelt. Vaak vroeg ik me tijdens het lezen af wiens leven er interessanter was, dat van Karen Blixen of dat van Fru Carlsen. Ik neigde naar de laatste.
Karen Blixen is ziek, maar wat er precies aan scheelt, houdt
Fru Carlsen het liefst voor zich. Zij houdt haar kaken op elkaar, trouw als ze
is aan haar barones, zelfs na diens overlijden. Gedurende heel veel jaren is op
deze vertelwijze de barones stervende. Elke keer is ze zwakker dan de vorige
keer en lijkt ze stervende. Terwijl je als lezer in het ongewisse blijft over
de reden van haar ziekte. Op een gegeven moment gaat dat een beetje irriteren.
Je wilt het niet, maar je denkt enerzijds ‘als ze al zoveel jaren op
reservetijd leeft, zal het allemaal wel meevallen’ of ‘gaat dat mens nou nog niet dood?!’
Pas op het eind wordt gezegd dat ze syfilis heeft. Voor mij
als lezer had dat wel eerder gemogen. Dat het pas op het eind vertelt wordt,
zegt daarmee vooral veel over de vertelster en haar gesloten karakter en haar onverwerkt verdriet.
foto's van website museum rungstedlund |
Tussen de twee karakters – Blixen en Carlson - is ogenschijnlijk geen vriendschap. Het blijft een zakelijk dienstverband, maar toch is er
iets waardoor zij trouw aan elkaar blijven. Aan het eind van het verhaal zegt
Karen dat Fru Carlsen haar leven heeft gered, door haar aanwezigheid en dat van
haar zoon. Het gaf haar reden om op de been te blijven, dóór te gaan. En ik
vermoed dat daar de band ligt tussen deze twee vrouwen. Caroline Carlsen had
evengoed een redding nodig, een reden om door te gaan na het verlies van haar
man.
Als je meer informatie wilt over de levenswandel van Karen
Blixen na haar terugkeer uit Afrika dan moet je wachten tot het naschrift. Hierin
geeft auteur Dolores Thijs pas echte informatie. In een lange epiloog van pakweg
20 bladzijden legt Thijs uit hoe Karen worstelde met de teleurstellingen in
haar leven en in de liefde. Hoe gefrustreerd ze was over het uitblijven van
erkenning voor haar literaire talent. Hoe gebroken ze was toen haar farm in
Afrika geen succes bleek en ze haar geliefde verloor en haar zo geliefde Afrika moest verlaten en berooid
thuis kwam en weer bij haar moeder introk. En over dat ze Out of Africa schreef
als ultieme poging om zichzelf te helen.
Beslist het lezen waard! Ik hoop jullie na mijn vakantie te kunnen trakteren op een mooi verslag met foto's van mijn bezoek aan Rungstedlund.
Beslist het lezen waard! Ik hoop jullie na mijn vakantie te kunnen trakteren op een mooi verslag met foto's van mijn bezoek aan Rungstedlund.
Tot slot nog een mooie scene van tuinman Alfred - ik herken mezelf :-) :
[Karen Blixen is ziek en kan niet altijd deelnemen aan het
sociale leven]
Alfred was er van overtuigd dat de rustige oase Rungstedlund
die een ieder die er ooit was geweest en zeker zij die er jaren van hun leven
hadden gesleten zo bijzonder leek, evenzeer de oorzaak was van haar melancholie
en eenzaamheid.
‘Weet u, Fru Carlsen, kunstenaars zijn nu eenmaal geen
gewone mensen, het zijn wezens met sterke en diepe emoties. Ze zijn
kwetsbaarder dan gewone stervelingen die schouderophalend over dingen
heenstappen, die bij mensen als de Barones diepe wonden kunnen slaan. Zulke
naturen, die altijd met zichzelf bezig zijn, kun je niet echt kwalijk nemen dat
ze af en toe onredelijk zijn. Ze moeten het recht hebben om te zijn zoals ze
zijn, ook al is dat soms moeilijk te verteren voor de buitenwacht, voor gewone
mensen, zoals u en ik.’
Na het lezen van het boek 'Een lied van Afrika' en/of de film gezien te hebben, is een bezoek aan Rungstedlund mooi en bijzonder. Na het lezen van 'Een huis aan de Sont' wordt dit extra bijzonder. Je gedachten gaan nu niet alleen uit naar Karen, maar ook naar Caroline Carlsen.
BeantwoordenVerwijderen(Wist je uit het boek en/of de film niet dat Karen syfilis had?)
Ik bezocht het huis in 2009. Het was fijn dat je in eigen tempo rond mocht kijken in de kamers. Later zijn wij er nog een keer geweest en bezochten toen alleen de tuin, die is ook vrij toegankelijk.
Veel plezier alvast en ook een fijne vakantie gewenst!
Mijn geheugen is vrij selectief :-) en het is al 20 jaar geleden dat ik de film en het boek zag/las dus dat ze syfilis had wist ik niet meer. Wel vind ik dat het boek zelfstandig te lezen moet zijn, maar ik zie het vooral als de zwijgzaamheid van Carlsen. Zij wilde niet dat er zo over haar barones werd gepraat. Dat denk ik tenminste.
VerwijderenGoed om te horen dat het een bezoek waard is!
Ik ken het verhaal van Karen Blixen vooral uit 'Out of Africa'. Die prachtige film. Ik heb het boek nooit gelezen. Dit boek, 'Een huis aan de Sont' lijkt me inderdaad een heel mooi verhaal.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je alvast een heerlijke vakantie Anita,
liefs,
Mirjam
Die film was bijzonder hè. Die Meryl Streep kan er wat van!
VerwijderenMooi boekverslag! Ik zet hem op mijn "wensenlijstje" bij Bol.com.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk hè zo'n verlanglijstje. Ik heb er ook een bij de bibliotheek.
VerwijderenIk kende dit boek nog niet. Maar het klinkt wel goed. Ik kijk er naar uit. :)
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te horen!
VerwijderenDnak voor de tip!
BeantwoordenVerwijderen